Zgodnie z obowiązującym w Polsce prawem zstępni, małżonek i rodzice spadkodawcy mogą żądać wypłaty zachowku w sytuacji, kiedy zostali pominięci w testamencie. Zdarza się jednak, że przed wypłatą należnych świadczeń uprawniony do zachowku umiera. Czy wtedy możliwe jest dziedziczenie prawa do zachowku? Okazuje się, że w niektórych przypadkach dziedziczenie jest dopuszczalne.
Kto może dziedziczyć zachowek?
Przepisy prawa spadkowego mogą być trudne w interpretacji szczególnie, jeśli dotyczy ono kwestii związanych z prawem do zachowku. Warto zaznaczyć, że prawo do zachowku nie jest tym samym co roszczenie z tytułu zachowku. Zgodnie z przepisami zachowek należy się najbliższym osoby zmarłej, czyli małżonkowi i dzieciom, którzy zostali pominięci w testamencie. W przypadku, kiedy spadkodawca nie ma zstępnych, zachowek może przysługiwać jego małżonkowi lub rodzicom. Wyjątek stanowi sytuacja, kiedy osoba zostanie pozbawiona prawa do zachowku lub zrzekła się dziedziczenia za życia spadkodawcy.
Dziedziczenia prawa do zachowku
Zgodnie z przepisami prawo do zachowku jest związane z osobą uprawnioną do jego otrzymania, niezbywalne i niedziedziczne. Można jednak ze wspomnianego prawa wynikają uprawnienia, do którego można zaliczyć roszczenie o zachowek. Podlega ono dziedziczeniu na zasadach ogólnych. Zgodnie z artykułem 1002 Kodeksu cywilnego roszczenie z tytułu zachowku „przechodzi na spadkobiercę osoby uprawnionej do zachowku tylko wtedy, gdy spadkobierca ten należy do osób uprawnionych do zachowku po pierwszym spadkodawcy”. Oznacza to że po śmierci osoby uprawnionej do zachowku roszczenie o zachowek dziedziczą tylko ci spadkobiercy, którzy byli w kręgu osób uprawnionych do zachowku po pierwszym spadkodawcy np. dzieci drugiego spadkodawcy jako zstępni lub dziadkowie drugiego spadkodawcy jako rodzice pierwszego spadkodawcy.
